Boek je entreetickets vooraf — zo vermijd je wachtrijen en steun je Opa’s Kreta!

Tickets voor het Archeologisch Museum van Heraklion

Boek je tickets voor Knossos vooraf en vermijd de wachtrijen.

Tickets voor Knossos

Geniet van Heraklions culinaire hoogstandjes tijdens een begeleide tour.

Heraklion City: Greek Food Tasting Walking Tour

Vaar vanuit Heraklion naar het eiland Dia en verken het kristalheldere water met de meegeleverde snorkeluitrusting.

Heraklion: Sailing Cruise to Dia Island

Vind en vergelijk de beste hotels in het hart van Heraklion.

Boek een hotel in Heraklion

Ontdek goedkope vluchten naar Heraklion met SkyScanner.

Vlieg naar Heraklion


# Trypiti Gorge: een onvergetelijk avontuur in Zuid-Kreta

*Kreta staat bekend om zijn indrukwekkende [kloven](/gidsen/natuur-en-wandelen/de-mooiste-kloven). Toeristen trekken massaal naar de 
Samaria-kloof, de Imbros-kloof, de Zakros-kloof en de Aradena-kloof. Maar naast deze bekende 
namen zijn er ook verborgen parels die veel minder bezoekers zien. Een daarvan is de Trypiti Gorge.*

*De Trypiti Gorge is geen klassieke kloof om te wandelen. Het is eigenlijk een korte 
grindweg op een klein plateau, vlak bij zeeniveau. De weg is slechts een paar honderd meter 
lang en net breed genoeg voor één auto. Toch is de plek bijzonder: de route eindigt bij 
Trypiti Beach, een afgelegen strandje dat enkel bereikbaar is via onverharde wegen.*

*En precies daar begon ons onvergetelijke avontuur.*

### Het begin van ons avontuur  
Het was een van die dagen die je nooit meer vergeet. Zoals zo vaak had 
mijn moeder de route zorgvuldig uitgestippeld. Destijds huurden we nog een minibusje 
voor 9 tot 11 personen, groot genoeg voor ons hele gezelschap.  

We vertrokken vroeg, na een stevig ontbijt, richting het zuiden van het eiland. De weg 
van Heraklion naar de [Messara-vlakte](/gidsen/heraklion/de-messaravlakte) was toen nog niet vernieuwd, dus de rit duurde zeker een 
uur. Onderweg maakten we een korte stop bij het meer van Zaros. Daar konden we even de benen 
strekken en wat drinken voor we verder reden.  

De route naar de Trypiti Gorge voerde ons eerst over de bergen. Eenmaal boven 
kwamen we uit op een droge, kale vlakte. De weg was nog redelijk goed begaanbaar, al wisten we 
dat het slechter kon. Maar op de top sloeg de situatie om: het asfalt hield op en ging over in 
een ongeasfalteerde grindweg.  

Bedenk je dat we met een minibus vol mensen waren. Gelukkig zat mijn vader, die in het 
dagelijks leven buschauffeur is, achter het stuur. Met vaste hand reed hij ons busje de berg af, richting de kloof.  

### Een welverdiende pauze bij Agisilaos–Stella Taverna  
Na ongeveer een halfuur afdalen besloten we een pauze te nemen. We kwamen uit bij een 
kleine taverna: Agisilaos–Stella Taverna. De plek was eenvoudig maar charmant. Er stonden 
wat plastic tafels en stoelen, precies genoeg voor onze groep. Alles stond onder de wijnranken, 
terwijl kleurrijke bloemen de randen sierden. Het uitzicht was prachtig: de bergen, de zon, 
de wilde [olijfbomen](/gidsen/eten-en-drinken/bezoek-olijfboeren) en de stilte van de natuur.  

De eigenaar kwam ons enthousiast begroeten en was zichtbaar blij dat er bezoekers stopten. 
In zijn beste Engels nam hij onze bestelling op en even later bracht hij ons niet alleen onze drankjes, 
maar ook een bordje met verse tomaten, komkommers, olijven en feta – zomaar van het huis. Dat is 
Kretenzische gastvrijheid op zijn puurst. Mijn ouders, die al verschillende Griekse eilanden bezochten, 
beweren altijd dat Kreta het meest gastvrije eiland is. En dit was daar het perfecte bewijs van.  

Na een halfuur genieten van het uitzicht en de rust besloten we onze weg verder te zetten. En 
toen begon het echte avontuur.  

### Het drama in de kloof  
Nog geen vijf minuten na vertrek reden we over een groot, los stuk rots, zeker 30 tot 40 
centimeter hoog. Het busje reed door alsof er niets aan de hand was, maar mijn vader merkte meteen 
dat het stuur vreemd reageerde.  

Eenmaal op het plateau, vlak voor de ingang van de kloof, besloten we te stoppen om foto’s te 
maken. Toen iedereen weer wilde instappen, vroeg mijn vader mij om naar de wielen te kijken 
terwijl hij langzaam vooruitreed. En ja hoor: het rechterachterwiel wiebelde alle kanten op. 
De as was gebroken. Daar stonden we dan. Midden in de hitte, zonder bereik, zonder enig teken van 
leven. De zon brandde fel en er was geen schaduw te vinden. We hadden geen keuze: we moesten omhoog 
wandelen om hulp te zoeken.  

Na zo’n tien minuten zagen we eindelijk een oude pick-up truck aankomen. Het was een herder. 
Met handen, voeten en ons beperkte Grieks probeerden we uit te leggen dat we met panne stonden. 
Hij begreep ons onmiddellijk en wees richting een kleine taverna voorbij de kloof. Hij liet ons 
in de laadbak stappen en bracht ons in twee ritjes naar de taverna. Ondertussen nam hij mijn 
moeder mee naar zijn huis op de heuveltop, waar ze via een vaste telefoonlijn contact kon 
opnemen met het autoverhuurbedrijf.  

### I Xaroupia: pure Kretenzische gastvrijheid  
De taverna waar we terechtkwamen heette Η Χαρούπια (I Xaroupia). Een eenvoudig, afgelegen plekje, 
gerund door een vrouw en haar gezin. Achter het huis hielden ze geiten, schapen en kippen, en 
een kleine moestuin voorzag hen van groenten. Hier kwam alles wat op tafel stond rechtstreeks van eigen land.  

Toen ze hoorde wat er gebeurd was, bracht de eigenares ons meteen extra water. Ze vertelde 
dat ze die dag een pot μοσχάρι (moschari) op het vuur had staan – een stoofpot van mals rundvlees 
met tomaten, kruiden, uien en olijfolie, geserveerd met spaghetti. Een gerecht dat Grieken vaak 
thuis eten, maar dat je zelden op een menukaart ziet.  

Een halfuur later kregen we een rijkelijk gevuld bord voorgezet. De smaak was hemels: langzaam 
gegaard vlees, een volle tomatensaus, alles puur en vers. We aten alsof we uitgehongerd waren. 
Toen de eigenares zag hoezeer we genoten, kwam ze zelfs nog extra opscheppen. Na de maaltijd 
haalde ze haar lira tevoorschijn en speelde muziek terwijl ze zong. Daar zaten we, vol buik, 
omringd door gastvrijheid, muziek en de warmte van echte Kretenzische cultuur.  

### De redding  
Ondertussen bleef de herder geduldig bij ons tot de reddingsploeg arriveerde. Na een paar 
uur verscheen het autoverhuurbedrijf met een nieuwe minibus en een sleepwagen om de kapotte 
bus op te halen. Een gevaarlijke klus, want met een sleepwagen de berg af op grindwegen is geen 
sinecure. Het autoverhuurbedrijf moest zelfs extra betalen aan de sleepdienst vanwege het risico. 
Maar uiteindelijk slaagden ze erin om het busje veilig mee te nemen.  

Wij besloten na dit avontuur terug te keren naar het hotel. De alternatieve route 
was gelukkig beter geasfalteerd en minder gevaarlijk, al bleef het een spannende rit.  

### Een onverwachte ontdekking  
Pas veel later hoorden we een detail dat dit avontuur nóg specialer maakte. Jaren 
voordien was de nicht van mijn moeder al eens in deze streek geweest, toen ze jongeren 
begeleidde op kamp in de [regio van Kalamaki, Kommos en Matala](/gidsen/heraklion/de-messaravlakte). Tijdens die reis nam ze een 
foto met een herder: een stevige Kretenzer, met zwart hemd en opgerolde mouwen, een netje 
rond zijn hoofd, grijze broek en de typische herderslaarzen. Een indrukwekkende verschijning.  

En je raadt het al: diezelfde herder was degene die ons jaren later in de Trypiti Gorge 
te hulp kwam. Wat een ongelooflijk toeval – alsof Kreta ons een stukje familiegeschiedenis liet herbeleven.  

### Wat we geleerd hebben  
Dit avontuur was misschien onverantwoord – een minibus is gewoon niet geschikt 
voor offroad – maar spijt hadden we niet. Zonder die panne hadden we dit bijzondere 
avontuur en die unieke gastvrijheid nooit meegemaakt.  

Wat we hieruit meenemen:  
- **Ga nooit offroad met een minibus.** Kies voor een 4x4 of SUV.  
- **Neem altijd volledige verzekering** bij het huren van een auto, inclusief schade aan de onderkant.  
- **Authentiek Kreta vind je niet in badplaatsen,** maar in kleine dorpjes en afgelegen tavernes.  
- **Kretenzische gastvrijheid is uniek.** Nergens anders in Europa hebben we dit zo intens ervaren.  

### Conclusie  
De Trypiti Gorge is geen [kloof](/gidsen/natuur-en-wandelen/de-mooiste-kloven) zoals je misschien verwacht. Het is 
geen lange wandeltocht zoals in Samaria of Imbros, maar een korte grindweg die 
eindigt bij een prachtig afgelegen strand. Voor ons werd het een avontuur vol 
spanning, gastvrijheid en onverwachte ontmoetingen. Een herinnering die ons altijd 
bij zal blijven. Dit is het echte Kreta.  